ponieść stratę

См. также в других словарях:

• ponieść — dk XI, ponieśćniosę, ponieśćniesiesz, ponieśćnieś, ponieśćniósł, ponieśćniosła, ponieśćnieśli, ponieśćniesiony, ponieśćniósłszy ponosić ndk VIa, ponieśćnoszę, ponieśćsisz, ponieśćnoś, ponieśćsił, ponieśćnoszony 1. tylko dk «niosąc, dźwigając… …   Słownik języka polskiego

• stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń …   Słownik języka polskiego

• zapłacić — dk VIa, zapłacićcę, zapłacićcisz, zapłacićpłać, zapłacićcił, zapłacićcony 1. «dać pieniądze jako należność za pracę, za towar; wynagrodzić w pieniądzach (także w naturze); uiścić należność» Zapłacić cło, czynsz, rachunek. Zapłacić ratę za coś.… …   Słownik języka polskiego

• zapłacić — 1. Drogo za coś zapłacić; zapłacić za coś wysoką cenę a) «zdobyć coś kosztem dużych wyrzeczeń»: W jego mieszkaniu w Mangalii nad Morzem Czarnym pojawiły się niedawno zupełnie nowe meble i telewizor z anteną satelitarną. Niku za te luksusy… …   Słownik frazeologiczny

• przypłacić — dk VIa, przypłacićcę, przypłacićcisz, przypłacićpłać, przypłacićcił, przypłacićcony przypłacać ndk I, przypłacićam, przypłacićasz, przypłacićają, przypłacićaj, przypłacićał, przypłacićany «ponieść konsekwencje czegoś, jakiegoś postępku, jakiegoś… …   Słownik języka polskiego

• wyjść — dk, wyjśćjdę, wyjśćjdziesz, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli wychodzić ndk VIa, wyjśćdzę, wyjśćdzisz, wyjśćchodź, wyjśćdził 1. «opuścić jakieś miejsce, zwykle udając się dokądś, w jakimś celu» Wyjść z domu. Wyjść na spacer. Wyjść po zakupy. Wyjść… …   Słownik języka polskiego

• kieszeń — ż V, DCMs. kieszeńeni; lm M. kieszeńenie, D. kieszeńeni 1. «kawałek jakiegoś materiału na ubraniu, plecaku, torebce przyszyty z trzech stron, tworzący wgłębienie lub rodzaj woreczka wszytego w ubranie, plecak, torebkę, służącego do schowania… …   Słownik języka polskiego

• kieszeń — 1. Chować, brać pieniądze do (własnej) kieszeni «przywłaszczać sobie czyjeś pieniądze»: W Radomiu był swego czasu szefem żandarmerii rosyjskiej niejaki Wąsiacki, Rosjanin, którego ogólnie podejrzewano, iż fabrykował sztucznie konfidentów i… …   Słownik frazeologiczny

• mydło — n III, Ms. mydłodle; lm D. mydłodeł 1. «substancja stała lub ciekła, w której skład wchodzą sole wyższych kwasów tłuszczowych z metalami alkalicznymi lub amoniakiem i jego pochodnymi, otrzymywana głównie przez hydrolizę tłuszczów zwierzęcych… …   Słownik języka polskiego

• postradać — dk I, postradaćam, postradaćasz, postradaćają, postradaćaj, postradaćał, postradaćany «ponieść stratę; stracić, utracić coś» Postradać majątek. Nieomal sam życia nie postradał, ratując tonącego. ◊ Postradać zmysły «stać się chorym psychicznie;… …   Słownik języka polskiego

• tył — 1. pot. Być do tyłu z czymś «nie nadążać z czymś lub ponieść jakąś stratę»: Z „konsumpcją” kulturalną jesteśmy kilkadziesiąt lat do tyłu. Statystyczny Polak kupuje tylko jedną książkę rocznie, chodzi do kina raz na półtora roku, do teatru raz na… …   Słownik frazeologiczny